Από το Παρθένο Δάσος του Φρακτού παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής προς Θερμιά και Παρανέστι. Πριν τα Θερμιά, στη γνωστή πλέον διασταύρωση με το τοπωνύμιο “Ζήτα”, στρίβουμε δεξιά με κατεύθυνση το δάσος της Ελατιάς.
Το ανήσυχο ορειβατικό μου πνεύμα, που εδώ και χρόνια έχει φωλιάσει βαθιά στην ψυχή και το μυαλό μου, με έβαλε σε νέες περιπέτειες το φετινό καλοκαίρι.
Το όρος Πίνοβο είναι ένα σχετικά άγνωστο βουνό. Ο ορεινός του όγκος απλώνεται στα βορειοδυτικά του νομού Πέλλας, ανάμεσα στα όρη Βόρας (Καϊμακτσαλάν) και Τζένα.
Με το θερμόμετρο τις τελευταίες μέρες να έχει χτυπήσει “κόκκινο” και την ατμόσφαιρα στα αστικά κέντρα της χώρας να έχει καταντήσει αφόρητη, σκέφτηκα να σας χαρίσω μερικές ανάσες δροσιάς.
Αναζητώντας την αλήθεια των θρύλων που “στοιχειώνουν” το μυθικό βουνό, ο άνθρωπος προσπάθησε από πολύ παλιά να κατακτήσει την ψηλότερη κορυφή του, τον Μύτικα.
Όλυμπος. Μυθικός. Επιβλητικός. Άγριος και πανέμορφος μαζί. Η κορυφή του κόσμου. Το μπαλκόνι των θεών. Τόπος λατρείας των Μακεδόνων.
Στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Σερρών, κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, σχηματίζεται από τα νερά του ποταμού Στρυμόνα η λίμνη Κερκίνη. Είναι ένας από τους 10 υγρότοπους διεθνούς σημασίας της Ελλάδας (γνωστοί και ως υγρότοποι Ramsar).
