Φθινοπωρινή ανάβαση στην κορυφή Βίσογκραντ του Πίνοβου
Φθινόπωρο, η αγαπημένη μου εποχή του χρόνου. Η εποχή που η φύση παίρνει τις ομορφότερες αποχρώσεις της.
Φθινόπωρο, η αγαπημένη μου εποχή του χρόνου. Η εποχή που η φύση παίρνει τις ομορφότερες αποχρώσεις της.
Το μονοπάτι συνεχίζει ανηφορικό με κατεύθυνση Β-ΒΑ διασχίζοντας ένα πυκνό δάσος από καστανιές, για να καταλήξουμε μετά από 2,5 ώρες στον επόμενο σταθμό της ανάβασής μας, την Παναγιά. Το πετρόχτιστο υποτυπώδες καταφύγιο, με το μικρό και απέριττο εκκλησάκι στο εσωτερικό...
Όποιος αναζητά την εσωτερική γαλήνη σε έναν τόπο όπου τα ανθρώπινα μέτρα καταργούνται… Όποιος αναζητά την εμπειρία της περιήγησης σε μέρη μυστηριακά όπου το απόκρημνο και το επιβλητικό συνδυάζεται με το ήμερο, το εύφορο και το προσήλιο… Όποιος, εν τέλει,...
Από το Παρθένο Δάσος του Φρακτού παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής προς Θερμιά και Παρανέστι. Πριν τα Θερμιά, στη γνωστή πλέον διασταύρωση με το τοπωνύμιο “Ζήτα”, στρίβουμε δεξιά με κατεύθυνση το δάσος της Ελατιάς.
Το ανήσυχο ορειβατικό μου πνεύμα, που εδώ και χρόνια έχει φωλιάσει βαθιά στην ψυχή και το μυαλό μου, με έβαλε σε νέες περιπέτειες το φετινό καλοκαίρι.
Το όρος Πίνοβο είναι ένα σχετικά άγνωστο βουνό. Ο ορεινός του όγκος απλώνεται στα βορειοδυτικά του νομού Πέλλας, ανάμεσα στα όρη Βόρας (Καϊμακτσαλάν) και Τζένα.
Με το θερμόμετρο τις τελευταίες μέρες να έχει χτυπήσει “κόκκινο” και την ατμόσφαιρα στα αστικά κέντρα της χώρας να έχει καταντήσει αφόρητη, σκέφτηκα να σας χαρίσω μερικές ανάσες δροσιάς.
Αναζητώντας την αλήθεια των θρύλων που “στοιχειώνουν” το μυθικό βουνό, ο άνθρωπος προσπάθησε από πολύ παλιά να κατακτήσει την ψηλότερη κορυφή του, τον Μύτικα.