Εκεί, πάνω στην κορυφή Γκόλα Τσούκα του Πάικου, στα 1.650 μ. υψόμετρο, «σημαδεύοντας την κορυφή και αγναντεύοντας τη θάλασσα», έρχονται θύμησες πολλές, όλες μα όλες απ’ το χθες, που λένε κι οι στίχοι ενός τραγουδιού.
Στην καρδιά της Μακεδονίας, ανάμεσα στην πεδιάδα της Αριδαίας και της Αξιούπολης εκεί όπου συναντιούνται οι νομοί Πέλλας και Κιλκίς, ξεδιπλώνει την μακρόστενη κορμοστασιά του το όρος Πάικο.
Μια απέραντη κι επιβλητική κορυφογραμμή, μήκους 60 χλμ. και πλάτους 7-9 χλμ., οι πρόποδες της οποίας βρέχονται από τα κρυστάλλινα νερά δύο λιμνών, της Δοϊράνης και της Κερκίνης, και τις απότομες πλαγιές της στολισμένες με υπέροχα δάση οξιάς και γραφικά...
Φθινόπωρο, η αγαπημένη μου εποχή του χρόνου. Η εποχή που η φύση παίρνει τις ομορφότερες αποχρώσεις της.
Το μονοπάτι συνεχίζει ανηφορικό με κατεύθυνση Β-ΒΑ διασχίζοντας ένα πυκνό δάσος από καστανιές, για να καταλήξουμε μετά από 2,5 ώρες στον επόμενο σταθμό της ανάβασής μας, την Παναγιά.
Όποιος αναζητά την εσωτερική γαλήνη σε έναν τόπο όπου τα ανθρώπινα μέτρα καταργούνται…
Από το Παρθένο Δάσος του Φρακτού παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής προς Θερμιά και Παρανέστι.
Το ανήσυχο ορειβατικό μου πνεύμα, που εδώ και χρόνια έχει φωλιάσει βαθιά στην ψυχή και το μυαλό μου, με έβαλε σε νέες περιπέτειες το φετινό καλοκαίρι.
