Περπατώντας στις γυμνές πλαγιές του Φαλακρού (Μέρος Β)

Αφού περάσαμε από το χαρακτηριστικό στενό διάσελο “Πόρτες”, χάσαμε το μονοπάτι (κάτι η απροσεξία, κάτι η ελλειπής σήμανση), με συνέπεια να μην περάσουμε από την Αετοπηγή κάτω από την Καρτάλκα που κατά περιόδους μόνο, έχει νερό.

Εδώ έχουν χτιστεί και τσιμεντένια παγκάκια για ξεκούραση. Λίγο πιο πάνω από την πηγή υπάρχει ένα μικρό λιβάδακι.

Το μονοπάτι στο σημείο αυτό αλλάζει κατεύθυνση διαγράφοντας ένα ημικύκλιο για να αρχίσει να τραβερσάρει την πλαγιά προς τα ανατολικά.

Το στενό σκαμμένο μονοπάτι αφού μας περάσει από συστάδες πεύκων ανηφορίζει με μικρά ζικ-ζακ την ράχη για να μας οδηγήσει σε ξύλινο τραπεζοπάγκο. Το σημείο είναι ιδανικό για μια στάση.

Από επάνω μας ορθώνεται επιβλητική η ορθοπλαγιά της Καρτάλκας με τις αναρριχητικές διαδρομές ενώ στα νότια σε μια αλληλουχία κορυφογραμμών διακρίνουμε τους Πύργους. Όλα όσα περιγράφονται παραπάνω, τα είδαμε κατά την κατάβαση.

Εμείς κινηθήκαμε πιο αριστερά από το μονοπάτι και ανεβήκαμε σχεδόν κάθετα την απότομη πλαγιά της Καρτάλκας.

Η κλίση της πλαγιάς είναι αρκετά μεγάλη και η ανηφόρα κουράζει. Εσύ, όμως, δεν έχεις να κάνεις πίσω.

Πιστεύεις αυτό που κάνεις, κι αυτό που παράξενα σε κουράζει, σε δοκιμάζει, σε φέρνει σε αδιέξοδα.

Ορθώνει τοίχους ψηλούς στο διάβα σου και συ μαθαίνεις να προσπαθείς, να δοκιμάζεις. Με τις πρώτες δυσκολίες δεν εγκαταλείπεις. Επιμένεις να επεκτείνεις τα όρια των δυνατοτήτων σου.

Κοντά σου βρίσκονται στρωτά περάσματα και διάσελα να λοξοδρομήσεις. Κι όμως, εσύ θ’ ακολουθήσεις το μοναδικό κάλεσμα της ίδιας της φύσης που διακριτικά σε καλεί κοντά της, προσφέροντάς σου συγκινήσεις πρωτόγνωρες.

Μετά κόπων και βασάνων, συναντάμε το καλογραμμένο μονοπάτι που τραβερσάρει την δυτική πλαγιά της Καρτάλκας. Μεταλλικά κάγκελα, τοποθετημένα κατά μήκος του μονοπατιού, προστατεύουν τον ορειβάτη καθώς τραβερσάρει την επικλινή πλαγιά.

Το μονοπάτι καταλήγει στην κεραία κινητής τηλεφωνίας λίγα μέτρα πάνω από τον κεντρικό ασφαλτόδρομο στην είσοδο του χιονοδρομικού κέντρου στο οροπέδιο του Αγίου Πνεύματος. Από τις «Πόρτες» μέχρι εδώ η χρονική απόσταση είναι περίπου 1 ώρα και 10′.

Λίγο πάνω από την κεραία κινητής τηλεφωνίας ξεκινάει το μονοπάτι για την κορυφή του Φαλακρού.

Κινούμενοι (με κατεύθυνση Α) κατά μήκος των πυλώνων του αναβατήρα “Ζυγάντη”, φτάνουμε στην κορυφή Χιονότρυπα στα 2.112 μέτρα υψόμετρο, όπου υπάρχει και σαλέ.

Ακολουθώντας τον χωματόδρομο που κυκλώνει από τα αριστερά το σαλέ βγαίνουμε στο πλάτωμα μπροστά από την πλαγιά της κορυφής του Προφήτη Ηλία. Περνάμε από τα αριστερά το βάραθρο της «Χιονότρυπας».

Το εντυπωσιακό σπηλαιοβάραθρο της Χιονότρυπας έχει πλάτος 40 μέτρα και βάθος 100 μέτρα. Στον πυθμένα της τρύπας βρίσκεται ένας παγετώνας κάτω από τον οποίο κρύβεται μια σπηλιά με αληθινά γλυπτά πάγου που δημιούργησε η φύση.

Αν θέλετε να πάρετε μια γεύση από το εσωτερικό της Χιονότρυπας διαβάστε μια υπέροχη ανάρτηση στο εξαιρετικό blog Canyoning-Caving πατώντας εδώ

Όπως περπατάς τις γυμνές πλαγιές του Φαλακρού, νιώθεις ν’ αφήνεις πίσω κάθε τι το περιττό. Κείνο που αποζητάς είναι τα φτερά για να πετάξεις ψηλά. Κείνη τη δύναμη που βγαίνει από το υστέρημα για ακόμη ψηλότερα.

Καθώς ο ήλιος λούζει τα γυμνά, και η δροσερή βουνίσια αύρα ανακουφίζει το ταλαιπωρημένο σώμα, ανηφορίσουμε την απότομη πλαγιά και φτάνουμε στην κορυφή «Προφήτης Ηλίας», την ψηλότερη κορυφή του Φαλακρού, στα 2.232 μέτρα.

Καθίστε λίγο να απολαύσετε την πανοραμική θέα που απλώνεται μπροστά σας. Το γύρω τοπίο ορθώνοντας τις κορυφές του είναι καθηλωτικό, μέχρι που η ανθρώπινη παρουσία φαντάζει πολύ μικρή, μικροσκοπική.

Οι κορυφές Καρτάλκα, Χιονότρυπα, Προφήτης Ηλίας, Ψευτοδόντι, Βέτερνα σχηματίζουν ένα πέταλο που οι δύο άκρες του δημιουργούν μεταξύ τους πλευρές ύψους 300 μέτρων.

Αυτές οι υπέροχες ορθοπλαγιές με τα κάθετα βράχια στέκονται αμίλητες, απρόσωπες. Σαν όμως καρφώσεις το βλέμμα σου πάνω τους, σου γνέφουν να πλησιάσεις. Ανάμεσα απ’ αυτές ξεκινά η ρεματιά «Νάκβιτσα», που αργότερα ενώνεται με το ρέμα «Σουσίτσα».

Στα βόρεια και δυτικά, οι δασωμένες πλαγιές διακόπτονται από τη ροή του ποταμού Νέστου για να συνεχίσουν μέχρι εκεί που φτάνει η ματιά σας, μέσα στα βουνά της Οροσειράς της Ροδόπης.

Τα απειλητικά καταιγιδοφόρα σύννεφα, όμως, που άρχισαν να ζυγώνουν στην κορυφή και κάποια μακρινά ακούσματα από βροντές, σήμαναν την ώρα της επιστροφής, από τα ίδια.

Η συνολική διάρκεια της πορείας μας (μαζί με τις στάσεις) έφτασε τις 10 ώρες, από τις οποίες οι 6 ήταν η ανάβαση.

Το μονοπάτι αυτό που περπατήσαμε είναι από τα κλασικά μονοπάτια του Φαλακρού που σε οδηγεί σχετικά γρήγορα στο χιονοδρομικό κέντρο και από κει στις κορυφές Χιονότρυπα και Προφήτη Ηλία.

Στη διαδρομή υπάρχουν δύο πηγές αλλά δεν είναι σίγουρο ότι πάντοτε διαθέτουν νερό γι’ αυτό καλό είναι να προμηθευτούμε αρκετό από την αφετηρία.

Το Φαλακρό, ένα από τα ποιο όμορφα βουνά της Μακεδονίτικης γης, είναι ιδιαίτερα προικισμένο από άποψη βιοποικιλότητας και τοπίου. Τις ήπιες βουνοπλαγιές διαδέχονται κατακόρυφοι γκρεμοί, μεγάλα λιβάδια που κόβονται απότομα από χαοτικά βάραθρα και δασωμένα φαράγγια που καταλήγουν σε πυκνά δρυοδάση. Το περπάτημα στο βουνό αυτό είναι κάτι που πρέπει σίγουρα να κάνετε μια φορά στη ζωή σας.

Χάρτης της διαδρομής

Οι πληροφορίες για το βουνό έχουν αλιευτεί από την εξαιρετική ιστοσελίδα naturagraeca.com
Την λεπτομερή περιγραφή της διαδρομής την βρήκα στην ιστοσελίδα του ΕΟΣ Καβάλας