Πεζοπορώντας στα μονοπάτια των αρκαδικών χωριών του Μαινάλου (Μέρος Β)
2η Διαδρομή
Βυτίνα – Βλαχέρνα
Ξεκινάμε από το κέντρο της Βυτίνας και κατευθυνόμαστε ανατολικά προς τον κεντρικό δρόμο Τρίπολης-Πύργος, τον διασχίζουμε και συνεχίζουμε τον χωματόδρομο που μετά από 300 μ. περνάει δίπλα από το εκκλησάκι του Αγ. Αθανασίου και γίνεται πλέον κανονικό μονοπάτι με κατεύθυνση βορειοανατολική.
Συνεχίζουμε μέσα από τη ρεματιά να ανεβαίνουμε και μετά από λίγη ώρα βγαίνουμε στην άσφαλτο που πάει από τη Βυτίνα στο χιονοδρομικό.
Διασχίζουμε την άσφαλτο και συνεχίζουμε ανηφορικά μέχρι να βγούμε σε χωματόδρομο.
Μερικά λεπτά ακόμη ανηφόρας και βγαίνουμε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής, στα 1500 μ., ακριβώς πάνω από τη λάκα Ρούχη.
Από το σημείο αυτό αρχίζουμε να κατεβαίνουμε, περνάμε τη λάκα και κατευθυνόμαστε νοτιοανατολικά.
Το μονοπάτι γυρίζει βορειοανατολικά, ανεβαίνει λίγο και βγαίνει στην άσφαλτο.
Διασχίζουμε την άσφαλτο και κατεβαίνουμε τη ρεματιά, μας βγάζει σε χωματόδρομο και τον ακολουθούμε για λίγα μέτρα, οπότε στρίβουμε αριστερά (βόρεια) και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε την πλαγιά.
Το μονοπάτι γυρίζει ανατολικά και μετά από λίγη ώρα μας βγάζει σε χωματόδρομο τον οποίο ακολουθούμε προς τα δεξιά μας και βγαίνουμε σε διασταύρωση με μια στάνη.
Η κατεύθυνσή μας από δω και πέρα είναι συνέχεια βόρεια, αρχίζουμε να κατηφορίζουμε και φτάνουμε σε μια πηγή.
Συνεχίζουμε να κατεβαίνουμε στο ρέμα, αφήνουμε δεξιά μας το χωματόδρομο που ανεβαίνει στο μοναστήρι της Αγ. Ελεούσας και συνεχίζοντας καταλήγουμε σε πλατεία με πηγή που είναι και το τέλος της διαδρομής στα τελευταία σπίτια της Βλαχέρνας.
Καταγραφή διαδρομής: Κυράνης Κώστας
Πηγή: hellaspath.gr
Η Βλαχέρνα είναι σκαρφαλωμένη στις βόρειες πλαγιές του Μαινάλου, χτισμένη σε υψόμετρο 950 μ. και σε απόσταση 32 χλμ. από την Τρίπολη.
Το χωριό έχει προσεγμένη ρυμοτομία, καλούς δρόμους, πλατείες και παραδοσιακές βρύσες.
Πάνω από τη Βλαχέρνα ορθώνεται επιβλητικός βράχος σε ύψος 1.150 μ. και μέσα στα έλατα, το κάστρο του Μπεζενίκου, όπου το 1458 οι Έλληνες προέβαλαν ηρωική αντίσταση κατά των στρατευμάτων του Μωάμεθ Β’ του Πορθητή και το 1826 κατά του Ιμπραήμ.
Στο κάτω μέρος του χωριού έγινε στις 21 Ιουλίου 1944 η μάχη της Βλαχέρνας κατά των Γερμανών.
Για το λόγο αυτό έχει στηθεί μνημείο της Εθνικής Αντίστασης στην είσοδο του χωριού από Τρίπολη.
Η Βλαχέρνα έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός, ενώ έχει ενταχθεί και στο δίκτυο Μαρτυρικών χωριών.
3η Διαδρομή
Λεβίδι – Οστρακίνα (1.981 μ.) – Καταφύγιο – Αλωνίσταινα
Το Λεβίδι είναι χτισμένο στις ανατολικές πλαγιές του Μαινάλου σε υψόμετρο 850 μ.
Ο οικισμός έχει διατηρήσει αρκετά παραδοσιακά χαρακτηριστικά που εκφράζονται σε ποιοτικές αναπαλαιώσεις πετρόχτιστων αρχοντικών και ξενώνων ενώ παράλληλα διαθέτει όλες τις σύγχρονες παροχές ενός σημαντικού ορεινού προορισμού.
Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Στην αρχαιότητα κοντά στο σημείο όπου είναι χτισμένο το Λεβίδι υπήρχε ναός της Ύμνιας Αρτέμιδας.
Στα ερείπια του ναού αυτού χτίστηκε (και με υλικά του ναού) το βυζαντινό ξωκλήσι της Παναγίας, το οποίο πιστεύεται ότι ήταν καθολικό παλιάς Μονής της Θεοτόκου.
Λίγο μετά την έναρξη της ελληνικής επανάστασης του 1821 συγκεντρώθηκαν στο Λεβίδι στρατιωτικά σώματα με επικεφαλής ντόπιους οπλαρχηγούς.
Ο τουρκικός στρατός προσπάθησε να διαλύσει τους επαναστάτες αλλά αποκρούστηκε και κατέφυγε στην Τριπολιτσά.
Στη μάχη αυτή σκοτώθηκε ο οπλαρχηγός Αναγνώστης Στριφτόμπολας του οποίου το άγαλμα υπάρχει στην κεντρική πλατεία του Λεβιδίου.
Αυτή η μάχη και η νίκη ήταν το πρώτο σημαντικό γεγονός του Αγώνα.
Από το Λεβίδι καταγόταν ο “Πατέρας της Ελληνικής Δημοκρατίας” Αλέξανδρος Παπαναστασίου.
Μουσείο με προσωπικά του αντικείμενα στεγάζονται σε αίθουσα του δημαρχείου και στην κεντρική πλατεία υπάρχει προτομή του.
Η διαδρομή προς την κορυφή της Οστρακίνας και το ορειβατικό καταφύγιο ξεκινάει από τις δυτικές παρυφές του χωριού.
Στην αρχή ακολουθούμε χωματόδρομο με κατεύθυνση δυτική-νοτιοδυτική και μπαίνουμε στην ενδοχώρα του Μαινάλου.
Ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια στα δέντρα, σύντομα μπαίνουμε σε πυκνό ελατοδάσος.
Διασχίζουμε ξέφωτο και χωματόδρομο και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε ρεματιά που στα τελειώματά της έχει έντονη κλίση.
Βγαίνοντας από τη ρεματιά ερχόμαστε για πρώτη φορά σε οπτική επαφή με την κορυφή Οστρακίνα.
Τραβερσάρουμε μια πλαγιά με σχετικά αραιή βλάστηση και βρισκόμαστε πλέον στη βάση του κώνου της κορυφής (στα 1.600 μ. υψόμετρο).
Ανεβαίνουμε τη ράχη προς την κορυφή (με κατεύθυνση νότια) και πέφτουμε πάνω στο κλασικό μονοπάτι που θα μας ανεβάσει στην ψηλότερη κορυφή του Μαινάλου.
Κατάβαση από το ίδιο μονοπάτι και πορεία προς το ορειβατικό καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Τρίπολης.
Το ορειβατικό καταφύγιο “Πάνος Αλεξόπουλος” βρίσκεται στο οροπέδιο της Οστρακίνας σε υψόμετρο 1.600 μ., κάτω από την ψηλότερη κορυφή του Μαινάλου (Οστρακίνα, 1.981 μ.).
Ανήκει στον Ε.Ο.Σ. Τρίπολης και απέχει 162 χλμ. από την Αθήνα, 120 χλμ. από την Καλαμάτα, 90 χλμ. από τη Σπάρτη και το Ναύπλιο και μόλις 30 χλμ. από την Τρίπολη.
Η προσέγγιση στην περιοχή του καταφυγίου γίνεται με δυο τρόπους. Ο πρώτος είναι από το χωριό Άνω Καρδαράς και ο δεύτερος από τη Βυτίνα.
Αυτοί οι δύο επαρχιακοί δρόμοι είναι εκπληκτικής ομορφιάς μέσα από κατάφυτα έλατα και καταλήγουν στο οροπέδιο της Οστρακίνας, στο οποίο βρίσκεται το καταφύγιο καθώς και το Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου.
Η πρόσβαση στο χώρο του καταφυγίου είναι εύκολη με αυτοκίνητο καθώς καταλήγει σε άνετο και διαμορφωμένο parking.
Το καταφύγιο φιλοξενεί άνετα μέχρι 35 άτομα, ενώ έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει μέχρι 50 άτομα, κάτω από προϋποθέσεις. Επιπλέον, διαθέτει και χώρο για τοποθέτηση σκηνών.
Διαθέτει μεγάλο σαλόνι και τραπεζαρία, οργανωμένη κουζίνα, ενώ οι τουαλέτες και το ντους βρίσκονται εντός του κτιρίου.
Σημειώνεται ότι το καταφύγιο έχει ρεύμα, κεντρική θέρμανση, μεγάλο τζάκι στο σαλόνι και ζεστό νερό.
Για πληροφορίες και κρατήσεις απευθυνθείτε στο 6972221361 (Γιαννούκος Άρης) πρωινές ή βραδυνές ώρες ή να στείλετε μήνυμα στο παραπάνω τηλέφωνο και θα επικοινωνήσουν μαζί σας το συντομότερο δυνατό.
Με αφετηρία το καταφύγιο μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε πολλές διαδρομές, να ανέβεις κορυφές ή να διασχίσεις το πανέμορφο ελατοσκέπαστο βουνό του Μαινάλου και να καταλήξεις σε διάφορα χωριά της ορεινής Αρκαδίας.
Από το parking που βρίσκεται απέναντι από το καταφύγιο και δίπλα στον ασφαλτόδρομο που κατεβαίνει προς Καρδαρά φεύγει λοξώς δεξιά με κατεύθυνση νότια το μονοπάτι προς Αλωνίσταινα.
Ακολουθούμε και πάλι την κόκκινη σήμανση στα δέντρα. Περνάμε μια πηγή-ποτίστρα.
Τραβερσάρουμε τον Ξερακιά. Το μονοπάτι παίρνει νότια κατεύθυνση μέχρι το σημείο όπου ενώνεται με το μονοπάτι που κάνει τη διάσχιση της κορυφογραμμής της Μουρτζιάς.
Από εκεί το μονοπάτι στρίβει με κατεύθυνση δυτική-βορειοδυτική και αρχίζει να κατηφορίζει προς την Αλωνίσταινα, έχοντας στα αριστερά μας την κορυφή της Αγ. Τριάδας.
Φτάνουμε σε χωματόδρομο τον οποίο ακολουθούμε (στρίβουμε δεξιά) και τέλος μπαίνουμε στη ρεματιά που θα μας κατεβάσει στο χωριό.
Η Αλωνίσταινα είναι χτισμένη στη δυτική πλευρά της Οστρακίνας σε υψόμετρο 1.220 μ. και αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Πελοποννήσου.
Σύμφωνα με αρκετούς ερευνητές στην περιοχή της Αλωνίσταινας τοποθετείται ο αρχαίος οικισμός Ελισσών.
Η πόλη αυτή, σύμφωνα με το μύθο, ιδρύθηκε από το μυθικό Ελισσόντα γιο του Λυκάονα.
Κατά καιρούς έχουν βρεθεί αρχαίοι κτιστοί τάφοι στα νότια του χωριού, ίχνη αμαξοτροχιών, δύο αγαλματίδια και αρχαία νομίσματα.
Κάποιοι αποδίδουν το όνομα του χωριού σε παραφθορά του αρχαίου τοπωνύμιου Ελισσών, ενώ μάλλον επικρατέστερο είναι να προέρχεται από την αγροτική εργασία του αλωνίσματος.
Είναι ένα από τα χωριά με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 και συνδέεται στενά με τους Κολοκοτρωναίους των οποίων υπήρξε ορμητήριο στην Επανάσταση.
Συγχρόνως ήταν γενέτειρα της μητέρας του Θόδωρου Ζαμπίας Κωστάκη. Προεπαναστατικά ήταν κρησφύγετο και ορμητήριο της κλεφτουριάς ενώ κατά την Επανάσταση ήταν σημείο συγκέντρωσης και εξόρμησης των ελληνικών δυνάμεων υπό το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Μετά την Επανάσταση η Αλωνίσταινα είχες ραγδαία εξέλιξη. Μάλιστα, το 1851 είχε 2140 κατοίκους, ενώ το 1928, 1426 κατοίκους.
Μετά το 1950 ο πληθυσμός ελαττώθηκε σημαντικά λόγω της μετανάστευσης. Σήμερα έχει 200 περίπου μόνιμους κατοίκους που ζουν από την κτηνοτροφία, λίγα καρύδια και κηπευτικά.
Τριγυρισμένο από έλατα και απλωμένο σε ένα καταπράσινο φαράγγι, το χωριό είναι ένα από τα γραφικότερα και ομορφότερα χωριά της Αρκαδίας.
Κρατάει την παραδοσιακή μορφή του, ενώ έχει κηρυχθεί διατηρητέος οικισμός.
Έχει επίσης εμπλουτιστεί από πέτρινες αναπλάσεις στους δρόμους και στον περίγυρο.
Στην πλατεία του χωριού ξεχωρίζει το μαρμάρινο μνημείο της Ζαμπίας Κωστάκη.
Απέναντί της η εξαιρετική μονόκλιτη βασιλική εκκλησία της Αγ. Παρασκευής, δεσπόζει από το 1742 και γιορτάζει το καλοκαίρι με πανηγύρι.
Στην Αλωνίσταινα υπάρχουν αρκετές παλαιές κατοικίες, δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Χαρακτηρίζονται από πολλά και μεγάλα τοξωτά ανοίγματα και είναι χτισμένα από Λαγκαδινούς πρωτομάστορες.
Συνεχίζεται…
Πηγές
arcadia.ceid.upatras.gr
holiday.gr
travelstyle.gr
traveltripolis.gr
mainalo.gr
sportsmag.gr
mygreece.travel
e-levidi.gr
vlaxerna.gr
wikipedia.org
