Το ρέμα της Φαρμακίλας στη Ζήρεια

Είχε ψηλώσει αρκετά ο ήλιος όταν επιτέλους φτάσαμε στη Γκούρα, το γραφικό κεφαλοχώρι της ορεινής Κορινθίας.

Ορειβατικός προορισμός –για μια ακόμη φορά- η Ζήρεια, αλλά αυτή τη φορά από την «ήσυχη» και λιγότερο δημοφιλή δυτική πλευρά της.

Πάντα με γοήτευαν αυτές οι άγνωστες και αφανείς γωνιές των βουνών της χώρας μας, εκεί όπου το μόνο αγαθό που υπάρχει σε αφθονία είναι η άγρια ομορφιά των τοπίων τους.

Η αργοπορημένη άφιξη στο χωριό, σε συνδυασμό με τη μικρή διάρκεια της ημέρας δεν άφηναν πολλά περιθώρια για χρονοτριβές.

Γι’ αυτό επιλέξαμε να κάνουμε μια μικρή ζαβολιά. Προωθηθήκαμε με το αυτοκίνητο –χωρίς να προβληματιστούμε- αφηνόντας πίσω μας τα τελευταία σπίτια του χωριού και κινούμενοι σε βατό χωματόδρομο για 500-600 μέτρα.

Είμαστε σε υψόμετρο 1.100 μέτρων και βρισκόμαστε στην αφετηρία του μονοπατιού (λίγο πριν από δεξιά στροφή του χωματόδρομου), έχοντας «κερδίσει» 150 μέτρα υψομετρικής και 1,5 χιλιόμετρο περίπου διαδρομής.

Η μέρα είναι γλυκιά, σχεδόν ανοιξιάτικη και μόνο η παρουσία της ομίχλης στο οροπέδιο του Φενεού μαρτυρά ότι βρισκόμαστε στην καρδιά του φθινοπώρου.

Σημείωση: Προς αποφυγή παρερμηνειών, ορισμένες από τις φωτογραφίες που δημοσιεύω προέρχονται από μια ανοιξιάτικη εξόρμηση στην περιοχή.

Το μονοπάτι είναι σημασμένο υποδειγματικά –κόκκινο σε άσπρο φόντο- και ανηφορίζει σε δασωμένη από πουρνάρια και έλατα πλαγιά που δεσπόζει πάνω από το χωριό.

Σε μισή ώρα πορείας βρισκόμαστε σε διάσελο-πέρασμα προς το οροπέδιο της Σκαφιδιάς, σε υψόμετρο 1.360 μέτρων.

Πρόκειται για το διάσελο Κακής Πλευράς (1.508 μ.)-Κορακοσπηλιάς (1.426 μ.), δύο μικρών κορυφών στ’ ανατολικά της Γκούρας, που οριοθετούν τη ράχη που την χωρίζει από το οροπέδιο της Σκαφιδιάς.

Από το σημείο αυτό η θέα είναι καταπληκτική. Πίσω μας (στα δυτικά) απλώνεται η κορυφογραμμή του Χελμού, ενώ μπροστά μας (στ’ ανατολικά) ορθώνεται μεγαλοπρεπής ο ορεινός όγκος της Ζήρειας και το οροπέδιο της Σκαφιδιάς σαν περσικό χαλί στους πρόποδές της.

Δεν την χορταίνεις αυτή τη θέα. Τα μάτια μου καρφώνονται στο βουνό, που σαν μαγνητής τραβά το βλέμμα με την άγρια κι απόκοσμη ομορφάδα του.

Κάπου εκεί, ξεπροβάλλει δειλά και το ρέμα της Φαρμακίλας, μια βαθιά χαράδρωση που κόβει το βουνό στα δύο.

Αριστερά μια ελατοσκέπαστη απότομη πλαγιά με κορυφαίο σημείο στα 2.218 μέτρα. Πλάκες (;) πρέπει να λέγεται η κορυφή αυτή, όπως είδα σε κάτι παλιούς χάρτες.

Δεξιά, ο επιβλητικός όγκος του Προφήτη Ηλία, ο οποίος είναι η δεύτερη ψηλότερη κορυφή της Ζήρειας, με υψόμετρο 2.259 μέτρα.

Όμως τα «δύσκολα» είναι μπροστά μας και ο χρόνος πιέζει. Ζαλωνόμαστε τα σακίδια και ξεκινάμε κατηφορίζοντας λοξώς δεξιά την πλαγιά για να πέσουμε στο οροπέδιο της Σκαφιδιάς.

Η Σκαφιδιά είναι ένα εκτεταμένο οροπέδιο με αραιή βλάστηση στα 1.350 μέτρα υψόμετρο, που αγκαλιάζει την δυτική πλευρά του βουνού.

Μια απομονωμένη περιοχή, κρυμμένη ανάμεσα σε βουνοπλαγιές, ιδανικό καταφύγιο για τα περίφημα άγρια άλογα της Ζήρειας.

Αφού διασχίσουμε τον δασικό δρόμο –που ξεκινά από την Γκούρα και αφού κυκλώσει το βουνό, καταλήγει στο χιονοδρομικό κέντρο- ερχόμαστε αντιμέτωποι με την άγρια πανίδα του βουνού.

Τα περίφανα άτια της Ζήρειας μάς υποδέχονται αδιάφορα, καθώς έχουν εξοικειωθεί με την ανθρώπινη παρουσία. Σε αντίθεση με τον ασταμάτητο ενθουσιασμό μας από αυτή την απρόσμενη συνάντηση.

Συνεχίζουμε ακολουθώντας έναν αχνό δευτερεύοντα χωματόδρομο που καταλήγει στη βάση της χαράδρωσης της Φαρμακίλας.

Η ρεματιά ήταν βυθισμένη στην παγωνιά του μεσημεριού, καθώς τέμνουμε το ρέμα στα 1.550 μέτρα υψόμετρο κι αρχίζουμε ν΄ανηφορίζουμε την δεξιά –ατότομη σε ορισμένα σημεία- πλαγιά της, κάτω από τις γκρεμίλες του Προφήτη Ηλία.

Καθώς ανεβαίνουμε την ανήλιαγη πλαγιά και χωνόμαστε όλο και πιο βαθιά στην καρδιά του βουνού, σταδιακά αποκαλύπτεται πίσω μας όλο το αλπικό μεγαλείο της ευρύτερης περιοχής.

Ξεχωρίζουν, φυσικά, οι ορεινοί όγκοι της Ντουρντουβάνας και του Χελμού που μονοπωλούν την προσοχή μας.

Περνάμε κάτω από τους εντυπωσιακούς βράχινους σχηματισμούς των ορθοπλαγιών του Προφήτη Ηλία, που μόνο δέος μπορείς να αισθανθείς καθώς τους αντικρίζεις.

Πλησιάζοντας στην έξοδο της χαράδρας στα 2.090 μέτρα υψόμετρο, περνάμε δίπλα από ποτίστρα, τον Κορυτάκο.

Λίγο πιο πάνω βγαίνουμε σ’ ένα καταπράσινο αλπικό λιβάδι, σήμα κατατεθέν των ψηλωμάτων της Ζήρειας.

Το σημείο αυτό, όμως, είναι κι ένα υπέροχο μπαλκόνι με θέα που πραγματικά κόβει την ανάσα.

Ιδανικό σημείο για μια γενναία στάση μετά από την ανάβαση της απότομης χαράδρας και πριν ξεκινήσεις την τελική κόντρα για την κορυφή.

Από εδώ δεν ξέρεις τι να πρωτοθαυμάσεις και τι να πρωτοφωτογραφίσεις. Από το οροπέδιο του Φενεού και τη λίμνη Δόξα μέχρι τον ορεινό όγκο του Χελμού και όχι μόνο. Το μεγαλείο της ορεινής Κορινθίας στο πιάτο.

Η συνέχεια περιλαμβάνει πορεία στα υπέροχα αλπικά λιβάδια της Ζήρειας, μέχρι που βγαίνουμε σε κακοτράχαλο κτηνοτροφικό δρόμο στα 2.150 μέτρα υψόμετρο.

Από το σημείο αυτό έχουμε για πρώτη φορά θέα προς τα ανατολικά, με τον ορεινό όγκο της Μικρής Ζήρειας να δεσπόζει στον ορίζοντα.

Ακολουθούμε τον δρόμο για εκατό μέτρα περίπου ώσπου τον αφήνουμε στ’ αριστερά, όπως μας υποδεικνύουν τα κόκκινα σημάδια στα βράχια.

Ανηφορίζουμε στη νότια ράχη της Ζήρειας. Στα 2.260 μέτρα υψόμετρο θα ξαναπερπατήσουμε σ΄αυτόν τον άθλιο δρόμο (ο οποίος περνάει σχεδόν κάτω από την κορυφή!!!), ευτυχώς για πολύ λίγο μιας και αμέσως θα κόψουμε δεξιά για να καλύψουμε τα τελευταία μέτρα της ράχης μέχρι την κορυφή Σημείο, την ψηλότερη του βουνού, στα 2.375 μέτρα.

Περισσότερες πληροφορίες και εικόνες από αναβάσεις στην κορυφή Σημείο και τη θέα που προσφέρει στους ορειβάτες, μπορείτε να βρείτε σε παλιότερες αναρτήσεις, όπως οι παρακάτω:

Καλοκαιρινή εξόρμηση στη Μεγάλη Ζήρεια

Ο ήλιος του χειμώνα δε με μελαγχολεί στην Κυλλήνη (Ζήρεια)

Η επιστροφή έγινε από τα ίδια. Μια καλή πρόταση, βέβαια, είναι αντί να επιστρέψεις ξανά στη Γκούρα, να κάνεις διάσχιση και να καταλήξεις στο χιονοδρομικό κέντρο.

Το ρέμα της Φαρμακίλας είναι εντυπωσιακό και αξίζει να το εξερευνήσετε. Πολύ προσοχή, όμως, τους χειμερινούς μήνες, γιατί από τις κάθετες ορθοπλαγιές του Προφήτη πέφτουν συχνά χιονοστιβάδες. Οπότε καλό είναι να αποφεύγεται όταν το βουνό είναι φορτωμένο με χιόνι.

Όμως, και τους μήνες που τα χιόνια έχουν «κάτσει» (τέλη Μάρτη-Απρίλη) ή είναι λιγοστά (χιονούρες), σίγουρα θα τα βρείτε παγωμένα γιατί εκτεταμένο τμήμα της είναι ανήλιαγο. Οπότε τα κραμπόν και το πιολέ πάντα στο σακίδιο.