Τι συνέβη στην Alison Hargreaves στο Κ2;
Η ιστορία του Βρετανού ορειβάτη Tom Ballard, ο οποίος τον Φλεβάρη του 2019 χάθηκε στο φονικό Nanga Parbat, το «Γυμνό Βουνό» του Πακιστάν, είναι ιδιαίτερα οδυνηρή. Τον Αύγουστο του 1995, η μητέρα του Alison Hargreaves έχασε τη ζωή της σε ένα άλλο βουνό του Πακιστάν, το περίφημο K2.
Η ιστορία της έγινε πρωτοσέλιδο για τους λάθος λόγους. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επικεντρώθηκαν στο γεγονός ότι ήταν μητέρα, η οποία κυνηγούσε εγωιστικά το όνειρό της ν’ αναρριχηθεί σε ψηλά βουνά αντί να φροντίζει την οικογένειά της – μια κριτική που σπάνια γίνεται σε άνδρες ορειβάτες. Όλοι, όμως, είτε γυναίκες είτε άνδρες, αφήνουν πίσω τους οικογένεια και φίλους.
Η ιστορία της Alison Hargreaves στο K2 έχει πολλές ομοιότητες με άλλες που έλαβαν χώρα στα Ιμαλάια και γενικά στα ψηλά βουνά του πλανήτη.
Χάθηκε μαζί με πέντε άνδρες συνορειβάτες, που όλοι τους αποφάσισαν να συνεχίσουν την ανάβαση, την στιγμή που άλλοι ορειβάτες είχαν γυρίσει πίσω νωρίτερα.
Γιατί συνέχισαν; Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι αποφασίζουν να ρισκάρουν.
Οι απαντήσεις δεν είναι ποτέ απλές, ειδικά για πολλούς από εμάς που επιλέγουμε να ζήσουμε μια ζωή περισσότερο «συμβατική».
Ορισμένες πτυχές της εξω-ορειβατικής της ζωής μπορούν να προσφέρουν κάποιες ενδείξεις. Αυτή και ο σύζυγός της, ο Jim Ballard, είχαν πολύ χρέη.
Ο Jim είχε αναγκαστεί να κλείσει το ορειβατικό κατάστημα που διατηρούσε στο Derbyshire, το οποίο τον είχε βοηθήσει στη χρηματοδότηση των προηγούμενων αποστολών της Alison.
Δεν μπορούσε να πληρώσει την υποθήκη και το σπίτι τους είχε κατασχεθεί από την τράπεζα.
Η Alison είχε πρόσφατα ξεκινήσει να σταδιοδρομεί ως επαγγελματίας οδηγός βουνού, και ήταν πλέον η μόνη που συνεισέφερε στον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Για να εδραιώσει τη φήμη της ως η κορυφαία Βρετανίδα ορειβάτης, ξεκίνησε μια προσπάθεια ν’ αναρριχηθεί στα τρία υψηλότερα βουνά του κόσμου – το Everest, το K2 και το Kangchenjunga – σε ένα μόλις χρόνο. Ήταν ένα κατόρθωμα που δεν είχε γίνει ποτέ πριν.
Τον Μάιο του 1995 ανέβηκε στο Everest σόλο και χωρίς υποστήριξη. Αυτή η ανάβαση συχνά συγκρίνεται με την σόλο ανάβαση στο Everest του Reinhold Messner το 1980, αλλά οι δύο αναβάσεις δεν ήταν τελείως ίδιες.
Όταν ο Messner αναρριχήθηκε από τη Βόρεια Πλευρά του Everest, κάνοντας την περίφημη τραβέρσα από το North Ridge στο Great Couloir ή Norton Couloir, κάτω από το Second Step, ήταν η εποχή των μουσώνων και ήταν το μοναδικό άτομο στο βουνό.
Διαβάστε επίσης:
Η σόλο ανάβαση της Alison Hargreaves στο Everest τον Μάιο του 1995
Όχι μόνο η διαδρομή του ήταν μοναδική, αλλά ήταν κι η πρώτη φορά που κάποιος ορειβάτης αναρριχήθηκε στο Everest κατά τη διάρκεια της εποχής των μουσώνων.
Αντίθετα, η Alison ανέβηκε από την κλασική διαδρομή της Βόρειας Πλευράς. Υποστηρίχθηκε από μια εμπορική αποστολή έως το Advance Base Camp (ABC-Προωθημένη Κατασκήνωση Βάσης) στα 6.400 μέτρα.
Δεν ήταν ποτέ μόνη στο βουνό – άλλοι ορειβάτες ήταν στην ίδια διαδρομή κοντά της – αλλά πάνω από το ABC είχε τους δικούς της αυστηρούς κανόνες που τηρούσε.
Κουβαλούσε το δικό της εξοπλισμό, στήνοντας την σκηνή μόνη της και δεν χρησιμοποίησε συμπληρωματικό οξυγόνο.
Δεν καταδέχθηκε να μπει στα σταθερά σχοινιά που χρησιμοποιούσαν οι άλλοι και αρνούνταν ευγενικά τα φλιτζάνια τσαγιού που της προσέφεραν οι ορειβάτες καθώς περνούσε δίπλα απ’ τις σκηνές τους.
Ήταν, πράγματι, ένα εντυπωσιακό επίτευγμα, μια σόλο ανάβαση που όμοιά της δύσκολα θα συναντήσει κανείς σήμερα στο Everest.
Μόλις ένα μήνα αργότερα βρέθηκε στο Πακιστάν για το δεύτερο μέρος της αποστολής της, την αναρρίχηση στο K2.
Ενώθηκε με μια Αμερικανική ομάδα, αλλά όπως και στο Everest, ανέβηκε σόλο και χωρίς υποστήριξη πάνω από την Κατασκήνωση Βάσης και χωρίς τη χρήση συμπληρωματικού οξυγόνου.
Οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν με το μέρος τους, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό στο K2.
Ένας από τους συνορειβάτες της, ο Βρετανός Alan Hinkes, εκμεταλλεύτηκε ένα πρώιμο παράθυρο καιρού.
Έφτασε στην κορυφή και επέστρεψε στο σπίτι, τη στιγμή που η Alison ακολουθούσε μια πιο προσεκτική προώθηση, που τελικά της κόστισε.
Μέχρι τις 6 Αυγούστου, είχε φτάσει στο Camp ΙΙΙ δύο φορές και στο Camp IV μία φορά, ανεβαίνοντας λίγο ψηλότερα από τα 8.000 μέτρα.
Τα περισσότερα μέλη της ομάδας της αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την προσπάθεια και να επιστρέψουν σπίτια τους, αλλά αυτή και ο αρχηγός της αποστολής Rob Slater αποφάσισαν να μείνουν και να κάνουν μια ακόμη προσπάθεια.
Αν και η Κατασκήνωση Βάσης είχε σε μεγάλο βαθμό ερημώσει, μια χούφτα ορειβάτες από άλλες ομάδες έμεινε επίσης για μια τελευταία προσπάθεια.
Διαβάστε επίσης:
Ο βίος κι η πολιτεία της Alison Hargreaves
Η τελική προώθηση για την κορυφή ξεκίνησε στις 9 Αυγούστου. Φτάνοντας στο Camp III ανακάλυψαν ότι οι σκηνές είχαν θαφτεί από μια χιονοστιβάδα.
Στα περισσότερα βουνά, όταν συμβαίνει κάτι παρόμοιο, μόνο ως αποτέλεσμα μιας κακής απόφασης μπορεί να θεωρηθεί, δηλαδή να κατασκηνώσει κάποιος σε ένα σημείο επιρρεπές σε χιονοστιβάδες.
Αλλά στο K2 δεν υπάρχουν ασφαλή μέρη για κατασκήνωση. Ο κίνδυνος της χιονοστιβάδας είναι παντού, ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους είναι ένα τόσο επικίνδυνο βουνό.
Ξόδεψαν μια ώρα προσπαθώντας να εντοπίσουν τις σκηνές τους και στη συνέχεια συνέχισαν για το Camp IV, το οποίο ευτυχώς ήταν άθικτο.
Η 12η Αυγούστου ξημέρωσε με τέλειο καιρό και όλα έδειχναν ότι θα ήταν η ιδανική ημέρα κορυφής. Αλλά ήταν κουρασμένοι από την μεγάλη ανάβαση της προηγούμενης μέρας.
Όλοι οι ορειβάτες, συμπεριλαμβανομένης της Alison, αποφάσισαν να περάσουν μια μέρα ξεκούρασης στο Camp IV.
Το αν θα είχαν τη δύναμη να φτάσουν στην κορυφή στις 12 Αυγούστου και να επιστρέψουν στο Camp IV είναι ένα επίμαχο ζήτημα.
Έντεκα ορειβάτες έφυγαν από το Camp IV για την κορυφή στις 13 Αυγούστου. Η Alison έφυγε στις 02:00 π.μ.
Πέντε ορειβάτες γύρισαν πίσω πριν φτάσουν στο Bottleneck, ένα διαβόητο τμήμα της κλασικής διαδρομής για την κορυφή του Κ2, όπου οι ορειβάτες πρέπει να τραβερσάρουν κάτω από ένα τεράστιο serac που αν πάσα στιγμή μπορεί να καταρρεύσει.
Μεταξύ αυτών των πέντε πιο προσεκτικών ορειβατών ήταν ο Peter Hillary, ο γιος του Edmund Hillary, του πρώτου ανθρώπου που ανέβηκε στο Everest.
Ο Peter, βλέποντας κάποια σημάδια αλλαγής του καιρού, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη επιλογή ήταν να εγκαταλείψει και να κατέβει σε χαμηλότερα υψόμετρα.
Αποδείχθηκε μια σοφή απόφαση. Ένα σύστημα ζεστού υγρού αέρα ερχόμενο από την κοιλάδα στα νότια, επρόκειτο να συγκρουστεί με έναν ισχυρό αντικυκλώνα που πλησίαζε από τη βόρεια Κινεζική πλευρά του βουνού.
Ήταν 17:00 μ.μ. όταν η καταιγίδα χτύπησε τον Peter. Καθώς κατηφόριζε κάτω από το Black Pyramid, ένα τεχνικό τμήμα με σαθρά βράχια, βρέθηκε ξαφνικά ν’ αγωνίζεται για τη ζωή του με άνεμους ταχύτητας 80 με 100 μίλια την ώρα.
Η καταιγίδα είχε φθάσει, επίσης, στο κοντινό Broad Peak, το οποίο με υψόμετρο 8.047 μέτρα είναι 550 μέτρα χαμηλότερο από το K2.
Οι ορειβάτες σε αυτό το βουνό βρίσκονταν ήδη στη διαδικασία κατάβασης. Κοίταζαν με τρόμο προς την κοιλάδα, ενώ την ίδια στιγμή μπορούσαν να διακρίνουν στο Κ2 ορισμένες φιγούρες που ακόμα ανέβαιναν.
Οι έξι ορειβάτες που βρίσκονταν ακόμα στο K2 άρχισαν να φτάνουν στην κορυφή στις 18:00 μ.μ.
Η Άλισον έφτασε στις 18:17. Ο καιρός ήταν ακόμα καλός και δεν έβλεπαν την καταστροφή που τους πλησίαζε.
Ξεκίνησαν την κατάβαση. Δεν πρέπει να είχαν κατέβει πολύ όταν τους έφτασε η καταιγίδα.
Χωρίς σταθερά σχοινιά για να κρατηθούν και κανένα σημείο για να προστατευθούν, δεν είχαν καμία πιθανότητα.
Τους πήρε και τους σήκωσε κυριολεκτικά, και έναν προς ένα τους πέταξε κάτω στις ορθοπλαγιές της νότιας όψης.
Μεταξύ αυτών ήταν τρεις Ισπανοί, οι Javier Escartin, Javier Olivar και Lorenzo Ortiz, ο Νέοζηλανδός Bruce Grant, ο Αμερικανός Rob Slater και η Alison Hargreaves.
Δύο ημέρες αργότερα ο έβδομος ορειβάτης, ο Καναδός Jeff Lakes, πέθανε από εξάντληση στο Camp ΙΙ μετά την πάλη που έχει δώσει με την θύελλα.
Οι συνορειβάτες των τριών Ισπανών τους περίμεναν στο Camp IV μέχρι τις 14 Αυγούστου, αλλά μόλις συνειδητοποίησαν ότι οι φίλοι τους δεν θα επέστρεφαν, αποφάσισαν να κατεβούν.
Κάπου στην πλαγιά κάτω από το Camp IV, εκατοντάδες μέτρα κάτω από την κορυφή του K2, έπεσαν πάνω σε μια μπότα που γνώριζαν ότι ανήκε στην Alison Hargreaves.
Κοίταξαν παραπέρα και είδαν ένα σώμα ντυμένο με τα ξεχωριστά πράσινα ρούχα της, σε μια απρόσιτη τοποθεσία 300 μέτρα μακριά.
Ήταν εξαντλημένοι και ήξεραν ότι δεν μπορούσαν να την ανασύρουν. Συνέχισαν την κατάβαση, αφήνοντας τη μεγάλη Βρετανίδα ορειβάτισσα για πάντα στην αγκαλιά του Κ2.
Η Alison Hargreaves ήταν 33 ετών. Άφησε πίσω της μια 4χρονη κόρη και έναν 6χρονο γιο.
Τραγική ειρωνεία της μοίρας, 24 χρόνια αργότερα ο γιος της θα είχε την ίδια τύχη 150 χιλιόμετρα πιο πέρα, σ’ ένα άλλο φονικό βουνό της οροσειράς Karakoram του Πακιστάν.
