Διάσχιση Πενταδάκτυλου: Το Ιερό Δισκοπότηρο της ελληνικής ορειβασίας (Μέρος Β)
Η λαμπρότητα και η ηρεμία της εμβληματικής κορυφογραμμής δεν μπορεί να φωτογραφηθεί. Τα συναισθήματα που γεννά στην ψυχή του ορειβάτη δεν περιγράφονται με λόγια.
Η λαμπρότητα και η ηρεμία της εμβληματικής κορυφογραμμής δεν μπορεί να φωτογραφηθεί. Τα συναισθήματα που γεννά στην ψυχή του ορειβάτη δεν περιγράφονται με λόγια.
Ταΰγετος ή Πενταδάκτυλος. Το ιερό δισκοπότηρο των ορειβατών. Μια διάσχιση που αντανακλά τα όνειρα, τους φόβους και τις ενδόμυχες επιθυμίες τους.
Αυτός ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας, που λέει και ο ποιητής. Ο κόσμος που δεν γνωρίζουμε κι ας έχουμε ανακαλύψει κάθε πόντο του.
Βράδυ φθινοπώρου. Χαζεύω στον υπολογιστή φωτογραφίες από χειμερινές εξορμήσεις. Κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι. Ταξιδεύω. Σκέφτομαι μέσα μου πόσο με χαλαρώνει αυτή η διαδικασία. Λειτουργεί σαν καταπραϋντικό απέναντι στο άγχος και στην πίεση της καθημερινότητας.
«Ο Ταΰγετος είναι απερίγραπτος, αδύνατον να εκφραστεί χωρίς τη μουσική του Μπετόβεν. Τόσο πυκνή, τόσο κυριαρχική είναι η επιβολή του πάνω στην ψυχή του ανθρώπου.
Είναι Δευτέρα βράδυ, και κάθομαι στην οθόνη του υπολογιστή μου, έχοντας μόλις τελειώσει από μια δύσκολη ημέρα δουλειάς στο γραφείο.
Ως λάτρης της αναζήτησης του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού, θ’ αδικούσα τον εαυτό μου αν δεν αποζητούσα μια χειμερινή ανάβαση σ’ ένα χιονισμένο βουνό της πατρίδας μας.
Καλωσόρισμα του χειμώνα με μια κυκλική διάσχιση των ψηλών κορυφών της Κυλλήνης ή Ζήρειας.