Κατηγορία: Πελοπόννησος

Πέρα από τους τέσσερις τοίχους των σπιτιών, πάνω από τις γκρίζες ταράτσες της ασχήμιας και της μελαγχολίας.

Νιώθω ευγνώμων κάθε φορά που ανεβαίνω στα βουνά. Είναι μεγάλο προνόμιο στις μέρες μας να μπορείς ν΄ απολαμβάνεις τα οφέλη της επαφής με τη φύση.

Κι εκεί που λες ότι τα έχεις δει όλα, έρχεται εκείνη η χειμερινή ανάβαση στο Σπανακάκι να σε ισοπεδώσει.

Ανηφορίζοντας από το Κιάτο προς τα μεγαλοπρεπή βουνά της Κορινθίας, θ’ αφήσεις πίσω σου τα περιβόλια με τα εσπεριδοειδή που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα και τους αμέτρητους αμπελώνες.

Το βουνό. Αγαπημένος προορισμός, όνειρο και καταφύγιο για τις δύσκολες στιγμές.

Είμαστε αυτά που έχουμε διαβάσει, που έχουμε γράψει και έχουμε ακούσει. Αυτά που μας είπαν οι άλλοι για τον εαυτό μας και τον κόσμο και αυτά που μάθαμε μόνοι μας.

Κάθε φορά που ανεβαίνω σ’ ένα βουνό, κουβαλάω στο σακίδιο το βάρος ενός ευχαριστώ, αλλά κυρίως το βάρος μιας συγνώμης.

Στη ζωή υπάρχουν πολλά ωραία πράγματα. Το ωραίο, βέβαια, είναι μια έννοια άκρως υποκειμενική.