Το Τείχος του Θανάτου (Video)
Είναι θρυλική, είναι διάσημη, είναι επικίνδυνη, είναι τρομακτική. Βόρεια Όψη του Eiger.
Για πάνω από έναν αιώνα, έχει αποτελέσει τη σκηνή πάνω στην οποία έχουν παιχτεί πράξεις ηρωισμού και τραγωδίας, με θεατές τις χιλιάδες των τουριστών και επισκεπτών που συνέρρεαν όλα αυτά τα χρόνια στο Kleine Scheidegg για να γίνουν μάρτυρες ιστορικών στιγμών.
Το BBC προσπάθησε να συμπυκνώσει την επική ιστορία της Βόρειας του Eiger μέσα σε μια ώρα στο ντοκιμαντέρ παραγωγής του 2010 «Eiger: Wall of Death».
Η επιμελής προσήλωση στις ιστορικές πηγές το βοηθούν να ξεχωρίζει από την ενίοτε μελοδραματική κινηματογράφηση.
Παρόλα αυτά, σκιαγραφεί ένα πορτραίτο της Βόρειας Όψης του Eiger που λίγο απέχει από αυτό που ήταν πάντα: το μεγαλύτερο πεδίο αναζήτησης της καταξίωσης στο χώρο της αναρρίχησης.
Το παρελθόν
Το 1936, οι τουρίστες στο Kleine Scheidegg παρακολουθούσαν με τα κιάλια τους οδηγούς βουνού να προσπαθούν να διασώσουν τον Γερμανό ορειβάτη Tony Kurz.
Οι κατολισθήσεις και οι χιονοστιβάδες είχαν παρασύρει ολόκληρη την ομάδα του από την ορθοπλαγιά, ενώ ο ίδιος είχε καταλήξει να κρέμεται στο κενό δεμένος στην άκρη του σχοινιού.
Έμεινε εκεί κρεμασμένος επί τρεις ημέρες μέχρι που πέθανε πριν προλάβουν οι διασώστες να τον προσεγγίσουν.
Δυο χρόνια αργότερα, όλα τα μάτια ήταν στραμμένα στην ομάδα των Anderl Heckmair και Heinrich Harrer, καθώς πραγματοποιούσαν την ανατριχιαστική πρώτη ανάβαση με τη βοήθεια ενός ελιξιρίου αμφεταμίνης.
Η ομάδα αναρριχήθηκε γρήγορα εν μέσω χιονοστιβάδων και κατάφερε να ολοκληρώσει την ανάβαση σε τρεις ημέρες, μέσω μιας διαδρομής που έμεινε στην ιστορία.
Το θέμα με τα ναρκωτικά και η στενή σχέση του Harrer με το Ναζιστικό καθεστώς, στιγμάτισαν με τρόπο περίεργο το επίτευγμά τους.
Το παρόν
Γυρίζοντας το ρολόι του χρόνου γρήγορα μπροστά, φτάνουμε στο 2015 όταν ο Ueli Steck κατάφερε να πραγματοποιήσει μια επική σόλο ανάβαση της ορθοπλαγιάς αναπτύγματος 1.800 μέτρων μέσα σε μόλις 2 ώρες, 22 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα.
Όσοι βρέθηκαν εκείνη την ημέρα στο Kleine Scheidegg για να παρακολουθήσουν την ανάβαση, στάθηκαν άτυχοι μιας κι ένα παχύ στρώμα παγωμένης ομίχλης είχε καθίσει πάνω στην ορθοπλαγιά. Το ρεκόρ ταχύτητας του Steck παραμένει ακόμα.
Διαβάστε ακόμα
Βόρεια Πλευρά του Eiger: Νέο ρεκόρ ταχύτερης ανάβασης από τον Ueli Steck
Γιατί να δεις το «Eiger: Wall of Death»; (και κατ’ επέκταση, γιατί να το ανέβεις;)
Το «Eiger: Wall of Death» καταφέρνει να χτυπήσει ορισμένες ευαίσθητες ορειβατικές χορδές.
Είναι ιδιαίτερα στενάχωρο να βλέπεις τον Ueli Steck να αποκαλεί τις αναρριχητικές τεχνικές του στο Eiger «φουτουριστικές», γνωρίζοντας ότι θα τον οδηγούσαν στο θάνατο στα Ιμαλάια λίγα χρόνια αργότερα.
Από τη μία συγκλονίζεσαι από τον Brian Nally, που αφηγείται την τραγική ιστορία του σχοινοσυντρόφου του Barry Brewster, που πέθανε στην αγκαλιά του μετά από μια κακή πτώση, ενώ ο ίδιος στάθηκε αδύνατο να τον διασώσει.
Από την άλλη, παρακολουθείς με δέος την περιγραφή του Βρετανού ορειβάτη Chris Bonington, που αναρριχάται στην ορθοπλαγιά ακροβατώντας μεταξύ ζωής και θανάτου.
Ο Bonington θα πραγματοποιούσε την πρώτη Βρετανική ανάβαση στο Eiger, η οποία του χάρισε μια λαμπρή καριέρα και υστεροφημία. Ο Nally πέθανε στην αφάνεια.
Ποιο είναι λοιπόν το νόημα; Γιατί να παλέψεις μ’ αυτή τη βίαιη και θανατηφόρα κουρτίνα πάγου και βράχου, όταν από την άλλη πλευρά του Eiger μπορείς ν’ ανέβεις στην κορυφή σχεδόν περπατώντας;
Δεν έχουμε τις απαντήσεις και σίγουρα δεν τις έχει ούτε το BBC. Ούτε αυτό το ντοκιμαντέρ μπορεί να δώσει ερμηνεία στο αρχέγονο ερώτημα της ορειβασίας και της αναρρίχησης, που συνεχίζει να παραμένει μυστηριακά αναπάντητο.
«Γιατί;»
Πηγή
explorersweb.com
