Θρύλοι των Ιμαλαΐων: Goran Kropp, ο άνθρωπος που ταξίδεψε από την Σουηδία στο Everest με το ποδήλατό του

Και μετά ανέβηκε στην κορυφή του. Και μετά επέστρεψε στη Σουηδία πάλι με το ποδήλατο.

Ίσως γνωρίζετε ότι ο Goran Kropp ξεκίνησε από την πόλη του, το Jonkoping της Σουηδίας, ένα φθινοπωρινό Οκτωβριάτικο πρωινό του 1995 με ένα ποδήλατο.

Ίσως γνωρίζετε ότι με αυτό το ποδήλατο κουβαλούσε 130 κιλά εξοπλισμό και ταξίδευε με προορισμό ένα μέρος στη γη 10.000 χιλιόμετρα μακριά: το Everest.

Ίσως γνωρίζετε, επίσης, ότι έφτασε εκεί τον επόμενο Μάιο και έτυχε να βρίσκεται στην κατασκήνωση βάσης του Everest την ημέρα που στο βουνό εκτυλίχθηκε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στην ιστορία του Ιμαλαϊσμού.

Εάν γνωρίζετε τόσα πολλά, τότε πιθανότατα γνωρίζετε επίσης ότι ο Goran Kropp, ένας θηριώδης άνδρας ύψους 190 εκατοστών και βάρους 108 κιλών, που κέρδισε το παρατσούκλι «Τρελός Σουηδός» εκείνο τον Μάιο στο Everest, ανέβηκε σχεδόν δύο φορές στην κορυφή εκείνη τη σεζόν.

Την πρώτη φορά, ανέβηκε μόνος του φτάνοντας σε απόσταση εκατό μέτρων από την ψηλότερη κορυφή του κόσμου στις 3 Μαΐου, πριν αναγκασταστεί να εγκαταλείψει την προσπάθεια (αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει τα σταθερά σχοινιά) επειδή ήταν πολύ αργά και φοβόταν μήπως κολλήσει στο σκοτάδι.

Αναπαυόταν στην κατασκήνωση βάσης κατά τη διάρκεια της καταστροφής που έγινε διάσημη στο «Into Thin Air».

Στον απόηχο αυτής της τραγωδίας, τρομοκρατημένος αλλά όχι αποθαρρυμένος, ο Goran Kropp ανέβηκε μόνος ξανά στην κορυφή του κόσμου στις 23 Μαΐου 1996.

Μετά επέστρεψε στο σπίτι του. Με το ποδήλατό του. Με όλο τον εξοπλισμό του. Η ιστορία θα μπορούσε να τελειώσει εδώ. Καταλάβατε για τι τύπο μιλάμε.

Δεν θα χρειαστεί να μπούμε στον κόπο να αναφέρουμε ότι πέρα από το γεγονός ότι σκαρφάλωνε σόλο, ο Kropp αγόρασε τις προμήθειές του από την Κατμαντού, δεν χρησιμοποίησε τεχνικό εξοπλισμό ή Sherpa, κουβάλησε όλο αυτό το επιπλέον βάρος στο βουνό και φυσικά δεν χρησιμοποίησε συμπληρωματικό οξυγόνο για να φτάσει στην κορυφή.

Ή ότι ο Kropp επέστρεψε στο Everest το 1999 και ανέβηκε μαζί με την Renata Chlumska, τη φίλη του που τον ακολούθησε στο προηγούμενο ταξίδι του, το 1995-1996 (αλλά δεν τον βοήθησε ούτε μια φορά, αρνούμενος ακόμη και να πάρει φαγητό από τα χέρια της).

Στην ανάβαση του 1999 το ζευγάρι ανέβηκε χωρίς συμπληρωματικό οξυγόνο. Αλίμονο.

Τι τύπος ήταν τελικά ο Goran Kropp; Σίγουρα ήταν μποέμ, αλλά δεν εμφανίστηκε από το πουθενά, όπως έχουν γράψει πολλοί.

Αν μη τι άλλο, ο Kropp έμοιαζε πολύ με τον Ueli Steck, έναν υπέρμαχο των γρήγορων σόλο αναβάσεων και επίσης έναν από τους πιο ικανούς ορειβάτες της εποχής του.

Ο Kropp ερωτεύτηκε για πρώτη φορά τα βουνά στην παιδική ηλικία, όταν ο πατέρας του τον πήγε στους Δολομίτες.

Σε ηλικία έξι ετών, ο πατέρας του τον πήγε για ορειβασία στο Galdhøppigen (2.469 μ.), το ψηλότερο βουνό της Νορβηγίας.

Όταν οι γονείς του χώρισαν, τα ενδιαφέροντα του Kropp στράφηκαν σε άλλους τομείς, όπως η ένταξή του στο σώμα των Σουηδών αλεξιπτωτιστών.

Εκεί, έγινε γνωστός για τα γελοία επιτεύγματα δύναμης, όπως π.χ. ξυπνούσε στις τρεις το πρωί και βάδιζε με πλήρη εξοπλισμό (70 κιλά στην πλάτη) για 60 χιλιόμετρα.

Όντας αλεξιπτωτιστής, ο Kropp στράφηκε ξανά στα βουνά και την αναρρίχηση, αυτή τη φορά όμως σε επίπεδα εμμονής.

Άφραγκος, μετακόμισε σε μια σκηνή για να εξοικονομήσει χρήματα, ώστε να μπορεί να αντέξει οικονομικά και ν’ αφιερώσει χρόνο στην αναρρίχηση.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, είχε κατακτήσει πέντε κορυφές μέχρι τα 6.300 μέτρα, στις Άνδεις.

Το 1990, μαζί με τον Rafael Jensen πραγματοποίησαν την τέταρτη ανάβαση στον Muztagh Tower (7.273 m.) στο Karakoram του Πακιστάν.

Ακολούθησε μια ανάβαση στο Cho Oyu (8.201 μ.) το 1992 και στη συνέχεια έγινε ο πρώτος Σουηδός που ανέβηκε στην κορυφή του K2 το 1993.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο Kropp ήταν ο μόνος Σουηδός που είχε ανέβει σε 5 από τις 14 οκτάρες κορυφές και ο μοναδικός Σουηδός που έχει ανέβει δύο φορές στο Everest.

Και δεν σταμάτησε εκεί. Επιχείρησε να διασχίσει με σκι τον Βόρειο Πόλο, μαζί με τον Ola Skinnarmo αλλά υπέφερε από κρυοπαγήματα, καθώς και από επίθεση πολικής αρκούδας, προκαλόντας πολλές διαμάχες όταν αναγκάστηκε να πυροβολήσει και να σκοτώσει το ζώο.

Εκεί Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ο Kropp και η Chlumska «αποβιβάστηκαν» στο Σιάτλ των ΗΠΑ, όπου εκεί άρχισε να σχεδιάζει την απόλυτη περιπέτειά του: Ιστιοπλοΐα από τη Σουηδία στο McMurdo Sound της Ανταρκτικής, διάσχιση με σκι στο Νότιο Πόλο και ιστιοπλοΐα ξανά πίσω στη Σουηδία.

Θα ήταν ένα απίστευτο κατόρθωμα, κυρίως για την ιστιοπλοΐα: ο Kropp δεν είχε κάνει ιστιοπλοΐα ούτε μια φορά στη ζωή του και στο Σιάτλ άρχισε να κάνει μαθήματα.

Δυστυχώς, κανείς δεν θα μάθει ποτέ αν ο Kropp θα είχε γίνει αρκετά ικανός στην ιστιοπλοΐα για να πετύχει τον τολμηρό του στόχο, επειδή πέθανε στις 30 Σεπτεμβρίου 2002.

Κάθως έκανε αναρρίχηση σε ένα πεδίο στα ανατολικά της πολιτείας της Ουάσιγκτον, σε μια εύκολη γι’ αυτόν διαδρομή, βαθμού δυσκολίας 6a+, έφυγε μια τοποθετημένη ασφάλεια από τον βράχο, με αποτέλεσμα να έχει μια θανατηφόρα πτώση.

Ο Kropp ήταν μόλις 35 ετών. Ο τραγικός του θάνατος στέρησε την ορειβατική κοινότητα από έναν εξαιρετικά ικανό αλπινιστή, αλλά και από έναν άνθρωπο εξαιρετικά ταπεινό και δοτικό, τόσο κατά την διδασκαλία στο πεδίο όσο και στην παροχή κινήτρων σε άλλους ανθρώπους κατά τις ομιλίες του.

Είχε μόλις ξεκινήσει να ασχολείται με φιλανθρωπικό έργο. Στο Νεπάλ συνεργάστηκε με τον Wongchu Sherpa για να ιδρύσει ένα δημοτικό σχολείο στο χωριό Tapting στο ΒΑ Νεπάλ, το οποίο εξυπηρετεί 165 μαθητές και 8 δασκάλους.

Αναμφίβολα, ο «Τρελός Σουηδός», με τόσο μεγάλη καρδιά και λαμπερό χαρακτήρα, θα είχε κάνει πολλά περισσότερα αν ζούσε λίγο ακόμα.