Το ρέμα της Φαρμακίλας στη Ζήρεια
Είχε ψηλώσει αρκετά ο ήλιος όταν επιτέλους φτάσαμε στη Γκούρα, το γραφικό κεφαλοχώρι της ορεινής Κορινθίας.
Είχε ψηλώσει αρκετά ο ήλιος όταν επιτέλους φτάσαμε στη Γκούρα, το γραφικό κεφαλοχώρι της ορεινής Κορινθίας.
Με μάτια βαριεστημένα χαζεύω την οθόνη του υπολογιστή. Μια ακόμη βροχερή, φθινοπωρινή νύχτα κυνηγώ μνήμες που παίζουν κρυφτό με το μυαλό μου.
Το Παγγαίον όρος, το χρυσοφόρο βουνό των αρχαίων, τόπος λατρείας του Διονύσου, είναι ένα βουνό με έντονο ανάγλυφο, που συνδυάζει αρμονικά τα μεγαλόπρεπα αλπικά τοπία με τις κατάφυτες πλαγιές και τις επιβλητικές ρεματιές. Πολλές από τις ορειβατικές διαδρομές που υπάρχουν...
Έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή που οι λέξεις που έχουμε μάθει δεν είναι ικανές να εκφράσουν αυτά που θέλουμε.
Τι κι αν έχω περπατήσει εκατοντάδες χιλιόμετρα στις ελατοσκέπαστες πλαγιές του. Κάθε φορά που σημαίνει προσκλητήριο για μια εξόρμηση στο Μαίναλο, η συμμετοχή μου είναι αδιαπραγμάτευτη. Ακόμη κι αν βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού εν μέσω καύσωνα!
Η ορειβασία είναι η ποίηση της ζωής και κάθε ανάβαση σ’ ένα βουνό είναι ένα ποίημα που σου γυρεύει να το ακούσεις.
Όρος Σμόλικας. Ο Γέρος. Ο γίγαντας της Πίνδου. Το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας. Απ’ όποια γωνιά κι αν αντικρίσεις αυτό το βουνό, σ’ οποίο μονοπάτι του κι αν περπατήσεις, το πρώτο συναίσθημα που θα πλημμυρίσει την ψυχή σου είναι...
Το βουνό. Αγαπημένος προορισμός, όνειρο και καταφύγιο για λίγους, αδιάφορο για τους πολλούς.