Αφού περάσαμε από το χαρακτηριστικό στενό διάσελο “Πόρτες”, χάσαμε το μονοπάτι (κάτι η απροσεξία, κάτι η ελλειπής σήμανση), με συνέπεια να μην περάσουμε από την Αετοπηγή κάτω από την Καρτάλκα που κατά περιόδους μόνο, έχει νερό.
Το Φαλακρό είναι ένα μοναδικό σε ομορφιά και βιοποικιλότητα βουνό που ορθώνεται περήφανο με τα ατέλειωτα οροπέδια, τις απότομες πλαγιές και τα πυκνά δάση του, ορίζοντας το τοπίο και την άγρια φύση στα ανατολικά της Μακεδονίας.
Από το “σκληρό ροκ” της κορυφογραμμής του Πενταδάκτυλου, στο “βαλσάκι” του Ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4 από το καταφύγιο στην Αναβρυτή.
Η λαμπρότητα και η ηρεμία της εμβληματικής κορυφογραμμής δεν μπορεί να φωτογραφηθεί. Τα συναισθήματα που γεννά στην ψυχή του ορειβάτη δεν περιγράφονται με λόγια.
Ταΰγετος ή Πενταδάκτυλος. Το ιερό δισκοπότηρο των ορειβατών. Μια διάσχιση που αντανακλά τα όνειρα, τους φόβους και τις ενδόμυχες επιθυμίες τους.
Άνοιξε το παράθυρο να μπει, δροσιά να μπει του Μάη, εμείς γι’ αλλού κινήσαμε γι’ αλλού, κι αλλού η… ορειβατική τρέλα μας πάει.
Αυτός ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας, που λέει και ο ποιητής. Ο κόσμος που δεν γνωρίζουμε κι ας έχουμε ανακαλύψει κάθε πόντο του.
Πολλές φορές σε συζητήσεις με ανθρώπους που γνωρίζω για πρώτη φορά, η πιο συνηθισμένη ερώτηση που μου απευθύνουν είναι αν ανεβαίνω στα βουνά τον χειμώνα. Και γω τους απαντώ μ’ ένα αβίαστο και εμφατικό ΝΑΙ!
