Διάσχιση Πενταδάκτυλου: Το Ιερό Δισκοπότηρο της ελληνικής ορειβασίας (Μέρος Β)
Η λαμπρότητα και η ηρεμία της εμβληματικής κορυφογραμμής δεν μπορεί να φωτογραφηθεί. Τα συναισθήματα που γεννά στην ψυχή του ορειβάτη δεν περιγράφονται με λόγια.
Η λαμπρότητα και η ηρεμία της εμβληματικής κορυφογραμμής δεν μπορεί να φωτογραφηθεί. Τα συναισθήματα που γεννά στην ψυχή του ορειβάτη δεν περιγράφονται με λόγια.
Ταΰγετος ή Πενταδάκτυλος. Το ιερό δισκοπότηρο των ορειβατών. Μια διάσχιση που αντανακλά τα όνειρα, τους φόβους και τις ενδόμυχες επιθυμίες τους.
Άνοιξε το παράθυρο να μπει, δροσιά να μπει του Μάη, εμείς γι’ αλλού κινήσαμε γι’ αλλού, κι αλλού η… ορειβατική τρέλα μας πάει.
Αυτός ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας, που λέει και ο ποιητής. Ο κόσμος που δεν γνωρίζουμε κι ας έχουμε ανακαλύψει κάθε πόντο του.
Πολλές φορές σε συζητήσεις με ανθρώπους που γνωρίζω για πρώτη φορά, η πιο συνηθισμένη ερώτηση που μου απευθύνουν είναι αν ανεβαίνω στα βουνά τον χειμώνα. Και γω τους απαντώ μ’ ένα αβίαστο και εμφατικό ΝΑΙ!
Ο Όλυμπος, γνωστός ανά την υφήλιο τόσο για το μυθολογικό του υπόβαθρο όσο και για το ανεπανάληπτο αλπικό του μεγαλείο, αποτελεί εδώ και δεκάδες χρόνια πόλο έλξης για χιλιάδες ορειβάτες, πεζοπόρους και φυσιολάτρες.
Βράδυ φθινοπώρου. Χαζεύω στον υπολογιστή φωτογραφίες από χειμερινές εξορμήσεις. Κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι. Ταξιδεύω. Σκέφτομαι μέσα μου πόσο με χαλαρώνει αυτή η διαδικασία. Λειτουργεί σαν καταπραϋντικό απέναντι στο άγχος και στην πίεση της καθημερινότητας.
Οι πλαγιές του Παρνασσού πασπαλίστηκαν με τα πρώτα χιόνια σαλπίζοντας προσκλητήριο σ’ όλους τους λάτρεις της χειμερινής ορειβασίας.