Χειμερινή διάσχιση στο Παναιτωλικό
Ξημέρωσε. Η καινούργια μέρα σηματοδοτεί πάντα ένα νέο ξεκίνημα, το φως της αποτελεί ένα εφαλτήριο για να αλλάξεις τις όποιες καταστάσεις, να ονειρευτείς, να αισθανθείς, να χαμογελάσεις και εν τέλει να ζήσεις.
Ξημέρωσε. Η καινούργια μέρα σηματοδοτεί πάντα ένα νέο ξεκίνημα, το φως της αποτελεί ένα εφαλτήριο για να αλλάξεις τις όποιες καταστάσεις, να ονειρευτείς, να αισθανθείς, να χαμογελάσεις και εν τέλει να ζήσεις.
Έρχονται κάποιες στιγμές που αναρωτιέμαι, αν το γράψιμο είναι ανώφελο.
Χειμερινό βουνό. Το σπίτι μου. Το μέρος που έχω βιώσει μερικές από τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής μου.
Είχε ψηλώσει αρκετά ο ήλιος όταν επιτέλους φτάσαμε στη Γκούρα, το γραφικό κεφαλοχώρι της ορεινής Κορινθίας.
Με μάτια βαριεστημένα χαζεύω την οθόνη του υπολογιστή. Μια ακόμη βροχερή, φθινοπωρινή νύχτα κυνηγώ μνήμες που παίζουν κρυφτό με το μυαλό μου.
Το Παγγαίον όρος, το χρυσοφόρο βουνό των αρχαίων, τόπος λατρείας του Διονύσου, είναι ένα βουνό με έντονο ανάγλυφο, που συνδυάζει αρμονικά τα μεγαλόπρεπα αλπικά τοπία με τις κατάφυτες πλαγιές και τις επιβλητικές ρεματιές. Πολλές από τις ορειβατικές διαδρομές που υπάρχουν...
Έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή που οι λέξεις που έχουμε μάθει δεν είναι ικανές να εκφράσουν αυτά που θέλουμε.
Τι κι αν έχω περπατήσει εκατοντάδες χιλιόμετρα στις ελατοσκέπαστες πλαγιές του. Κάθε φορά που σημαίνει προσκλητήριο για μια εξόρμηση στο Μαίναλο, η συμμετοχή μου είναι αδιαπραγμάτευτη. Ακόμη κι αν βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού εν μέσω καύσωνα!